Είναι κρυμμένος μεταξύ της πενταόροφης παγόδας του Σενσότζι, του ναού της Ασακούσα, του διασημότερου δρόμου με σουβενιράδικα στο Τόκιο, του Νακαμίσε Ντόρι και του πολύ γραφικού εμπορικού δρόμου Ντενμπόιν Ντόρι. Όμως κάθε χρόνο, μεταξύ Μαρτίου και Απριλίου ανοίγει και οι επισκέπτες, έναντι του ευτελούς αντιτίμου των 300 γεν (περίπου ενάμισι ευρώ) μπορούν να τον απολαύσουν όπως τον υπόλοιπο χρόνο τον απολαμβάνει μόνο ο αρχιερέας του Σενσότζι και οι προσκεκλημένοι του.
Η ονομασία του είναι αυτή που δίνει την ονομασία και στον πίσω δρόμο –Ντενμπόιν– και παρότι το Τόκιο έχει πολύ μεγαλύτερους κήπους, τα 12 στρέμματά του αρκούν για να καλύψουν μερικά από τα βασικά στοιχεία της ιαπωνικής αρχιτεκτονικής κήπων (λίμνη με νησάκι, γεφυράκια, καταρράκτης, δέντρα που γέρνουν πάνω από το νερό κ.λπ.)
Μια πύλη που σου επιτρέπει να ταξιδέψεις στην εποχή Έντο (φτιάχτηκε το 1777 και ονομάστηκε “Ντενμπόιν” την επόμενη χρονιά), κυριολεκτικά μια ανάσα από το τουριστικότερο μέρος του Τόκιο – και αν τα 300 γεν φαίνονται πολλά, συνοδεύονται και από μια επίσκεψη στο μουσείο του Σενσότζι και ένα τσάι από τους ανθρώπους του νοικοκυριού του αρχιερέα.
Φωτογραφίες © Γρηγόρης Α. Μηλιαρέσης
ΧΑΡΤΗΣ
Δημοσιογράφος και μεταφραστής. Έχει συνεργαστεί με πλειάδα εφημερίδων, περιοδικών (τόσο του γενικού όσο και του ειδικού τύπου) και εκδοτικών οίκων και με ειδίκευση στο Ίντερνετ, τις πολεμικές τέχνες και την Ιαπωνία όπου και ζει τα τελευταία χρόνια. Το 2020 κυκλοφόρησε το βιβλίο του “Γράμματα από έναν αιωρούμενο κόσμο”.
