Όλοι ξέρουν ότι “για να δεις γκέισες στην Ιαπωνία πρέπει να πας στο Κιότο” και όπως συμβαίνει συχνά με τα πράγματα που “ξέρουν όλοι” και αυτό είναι λάθος: γκέισα (αφού δε λέμε “σαμουράιδες”, θα επιμείνω στην ιαπωνική διατύπωση) υπάρχουν σε διάφορα μέρη της Ιαπωνίας και, προφανώς και στο Τόκιο. Πιο συγκεκριμένα υπάρχουν στις “Έξι Χαναμάτσι του Τόκιο”, όπου “χαναμάτσι” σημαίνει “πόλη των λουλουδιών”, ένας αρκετά παλιός ευφημισμός για τις συνοικίες των γκέισα και οι οποίες είναι το Σίνμπασι, η Καγκουραζάκα, το Γιοσιτσό στην Σιναγκάουα, το Χατσιότζι, η Μουκοτζίμα στην ανατολική όχθη του ποταμού Σουμίντα και η Ασακούσα στη δυτική όχθη.
Και πώς θα μπορούσαν να μην υπάρχουν: το Έντο, ο πρόγονος του Τόκιο είχε την πιο διάσημη περιοχή “αναψυχής ενηλίκων” σε όλη τη χώρα, τη Γιοσιουάρα και εκεί έγινε ο μετασχηματισμός από την ταγιού, την εταίρα-καλλιτέχνη στην γκέισα, τη γυναίκα που αμείβεται μόνο για την τέχνη της και όχι για το σεξ. Από την περίοδο Μέιτζι και μετά οι γκέισα αποκτούν ακόμα πιο περίοπτη θέση στην κοινωνία και όταν η πορνεία κηρύχθηκε παράνομη και η Γιοσιουάρα έκλεισε, παραδόξως (;) μόλις το 1958, έπαψε ουσιαστικά κάθε γενικευμένος συσχετισμός μεταξύ των δύο επαγγελμάτων, τουλάχιστον για τους Ιάπωνες –οι εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
Ειδικά στην Ασακούσα, οι γκέισα είναι οργανικό κομμάτι της πολιτισμικής ζωής συμμετέχοντας σε πολλές “παραδοσιακές” εκδηλώσεις. Οι φωτογραφίες είναι από το “Χόνζον-Τζίγκεν-ε” (本尊示現会), τη γιορτή που γίνεται κάθε χρόνο στις 18/3 εις ανάμνηση της εμφάνισης του αντικειμένου λατρείας του ναού Σενσότζι, δηλαδή της εύρεσης στον ποταμό Σουμίντα του αγάλματος της βουδιστικής “αγίας” Κάνον που, θεωρητικά, στεγάζεται στον ναό. Η παράσταση είναι στο Ασακούσα Τζίντζα, τον γειτονικό σιντοϊστικό ναό και ανάμεσα στις συμμετέχουσες είναι και η Γιούκο Ασακούσα, η γηραιότερη εν ενεργεία γκέισα του Τόκιο που πέθανε την προηγούμενη εβδομάδα στις 20/2, σε ηλικία 96 ετών.
Φωτογραφίες © Γρηγόρης Α. Μηλιαρέσης
Δημοσιογράφος και μεταφραστής. Έχει συνεργαστεί με πλειάδα εφημερίδων, περιοδικών (τόσο του γενικού όσο και του ειδικού τύπου) και εκδοτικών οίκων και με ειδίκευση στο Ίντερνετ, τις πολεμικές τέχνες και την Ιαπωνία όπου και ζει τα τελευταία χρόνια. Δημοσιογράφος και μεταφραστής. Έχει συνεργαστεί με πλειάδα εφημερίδων, περιοδικών (τόσο του γενικού όσο και του ειδικού τύπου) και εκδοτικών οίκων και με ειδίκευση στο Ίντερνετ, τις πολεμικές τέχνες και την Ιαπωνία όπου και ζει τα τελευταία χρόνια. Από το 2012 μέχρι το 2016 έγραφε την εβδομαδιαία στήλη στο GreeceJapan.com “Γράμματα από έναν αιωρούμενο κόσμο” και το 2020 κυκλοφόρησε το ομότιτλο βιβλίο του. Περισσότερα στη συνέντευξη που είχε δώσει στο GreeceJapan.com.
