Υπάρχουν δεκάδες ναοί στην Καμακούρα, την πρωτεύουσα των σογκούν της οικογένειας Μιναμότο και αργότερα της οικογένειας Χότζο που βρίσκεται στον ανατολικό βραχίονα του κόλπου Σαγάμι στην Καναγκάουα, μια ώρα νότια από το Τόκιο. Κάποιοι από τους σημαντικότερους βρίσκονται στην Κίτα (Βόρεια) Καμακούρα, τον προηγούμενο σταθμό των τρένων της JR και η βόλτα από τον έναν σταθμό στον άλλον, αν και μόλις τρία χιλιόμετρα, θα αποκαλύψει στον επισκέπτη πολλούς μικρούς και μεγάλους θησαυρούς, όχι πάντοτε εκτεθειμένους στους τουριστικούς οδηγούς -ή τουλάχιστον στους πολύ διαδεδομένους. Ο ναός Τσοτζούτζι (長寿寺) της σέκτας Ρινζάι του βουδισμού Ζεν και της υποσέκτας του ναού Κεντσότζι (建長寺) που βρίσκεται σχεδόν απέναντι, είναι ένας τέτοιος θησαυρός.
Όχι τόσο επειδή φιλοξενεί έναν από τους δύο τάφους του σογκούν Ασικάγα Τακάουτζι (1305-1358), του πρώτου από τους σογκούν της δυναστείας Ασικάγα που χαρακτήρισαν την περίοδο Μουρομάτσι, επειδή ιδρύθηκε από τον ίδιο ή από τον γιο του κάπου μεταξύ του 1336 και του 1358 ή επειδή λατρεύει τη βουδιστική οντότητα Κάνον: σε όλο το Κάντο, από την Καναγκάουα ως το Τοτσίγκι και από την Τσίμπα ως την Γκούνμα, θα βρει κανείς αμέτρητα σημάδια από το πέρασμα των σογκούν και αμέτρητους ναούς αφιερωμένους στην Κάνον. Αυτό που κάνει το Τσοτζούτζι να ξεχωρίζει είναι ότι είναι ταυτόχρονα προσγειωμένο και απογειωμένο, κομμάτι της πραγματικότητας και ξεχωριστό από αυτή.
Το Τσοτζούτζι δεν είναι μεγάλο για τα δεδομένα της Καμακούρα -ούτε καν γι αυτά της Κίτα Καμακούρα- όμως επειδή σχεδόν όλοι του οι χώροι είναι ανοιχτοί στους επισκέπτες και επειδή τα κτίριά του είναι τοποθετημένα ακριβώς στην κατάλληλη θέση τόσο μεταξύ τους όσο και σε σχέση με τους κήπους του, δείχνει μεγαλύτερο από ό,τι είναι. Ίσως γι αυτό εξισορροπεί το φιλόξενο με το απόμακρο και το ζεστό με το κρύο, εικονογραφώντας αριστοτεχνικά και την εποχή που φτιάχτηκε, μια εποχή που ακροβατεί ανάμεσα στην περίοδο Καμακούρα και στην περίοδο Μουρομάτσι, και τη σέκτα Ζεν στην οποία ανήκει, μια σέκτα που γεφυρώνει, όπως θέλει το κλασικό σινοϊαπωνικό τρίπτυχο, τον ουρανό και τη γη μέσα από τον άνθρωπο.
Kείμενο-φωτογραφίες: Γρηγόρης Α. Μηλιαρέσης
ΧΑΡΤΗΣ
Δημοσιογράφος και μεταφραστής. Έχει συνεργαστεί με πλειάδα εφημερίδων, περιοδικών (τόσο του γενικού όσο και του ειδικού τύπου) και εκδοτικών οίκων και με ειδίκευση στο Ίντερνετ, τις πολεμικές τέχνες και την Ιαπωνία όπου και ζει τα τελευταία χρόνια. Δημοσιογράφος και μεταφραστής. Έχει συνεργαστεί με πλειάδα εφημερίδων, περιοδικών (τόσο του γενικού όσο και του ειδικού τύπου) και εκδοτικών οίκων και με ειδίκευση στο Ίντερνετ, τις πολεμικές τέχνες και την Ιαπωνία όπου και ζει τα τελευταία χρόνια. Από το 2012 μέχρι το 2016 έγραφε την εβδομαδιαία στήλη στο GreeceJapan.com “Γράμματα από έναν αιωρούμενο κόσμο” και το 2020 κυκλοφόρησε το ομότιτλο βιβλίο του. Περισσότερα στη συνέντευξη που είχε δώσει στο GreeceJapan.com.
