Σίγουρα δεν είναι τόσο μεγάλος όσο αυτός του Λεσάν στο Σιτσουάν της Κίνας ή ο πολύ μεταγενέστερος και στο Ουσίκου του Ιμπαράκι, επίσης στην Ιαπωνία. Τα σχεδόν 15 μέτρα του όμως, τον κάνουν μεγαλύτερο από αυτόν της Καμακούρα (και τον μεγαλύτερο μπρούτζινο στον κόσμο) και η ηλικία του (φτιάχτηκε το 752 άρα είναι σχεδόν σύγχρονος με αυτόν του Λεσάν) μάλλον τον παλιότερο της Ιαπωνίας. Πέρα από τα νούμερα πάντως, ο Μεγάλος Βούδας της Νάρα είναι αυτός που ταυτίζεται με τον χαρακτηρισμό «Ντάι-Μπούτσου» (大仏) ειδικά αν ο συνομιλητής σου είναι από το Κανσάι τη νοτιοδυτική περιοχή του Χονσού.
Τον φιλοξενεί το Τοντάιτζι (東大寺), ένας ακόμα ναός στο σύμπλεγμα του ίδιου πάρκου που θα βρει κανείς τους επίσης διάσημους ναούς Κάσουγκα Τάισα και Κοφούκουτζι και αμέτρητα ελάφια που απαιτούν από τους επισκέπτες τροφή και προσοχή. Κάποτε ένας από τους επτά μεγάλους ναούς της Νάρα και ως το 1998 έδρα του μεγαλύτερου ξύλινου κτιρίου στον κόσμο, το Τοντάιτζι είναι στην πραγματικότητα ένα σύμπλεγμα από κτίρια και κήπους και ένα από τα μεγαλύτερα αποθετήρια έργων θρησκευτικής τέχνης στην Ιαπωνία. Με σημαντικότερα εκθέματα τα τεράστια αγάλματα του Ντάι-Μπούτσου και των δύο φρουρών του, του Μπισαμοντέν και του Κομοκουτέν.
Όπως όλα τα πράγματα στον άστατο τόπο που λέγεται «Ιαπωνία», τα αγάλματα και τα κτίρια έχουν καταστραφεί και ξαναφτιαχτεί πολλές φορές –ακόμα και ο ίδιος ο Ντάι-Μπούτσου είναι ένα τρισδιάστατο παζλ με κομμάτια από διαφορετικές εποχές που επέζησαν από σεισμούς, πυρκαγιές ή τυφώνες. Όμως τι σημασία έχει; Είναι αδύνατον να επισκεφθεί κανείς τη Νάρα και να αγνοήσει το Τοντάιτζι και είναι αδύνατον να επισκεφθεί το Τοντάιτζι και να μην αισθανθεί το μεγαλείο όχι τόσο των ίδιων των αγαλμάτων όσο του πολιτισμού που τα δημιούργησε. Και που εξακολουθεί να τα κρατάει ζωντανά, υπενθυμίζοντάς την αξία του παρελθόντος στην κατανόηση του παρόντος.
ΧΑΡΤΗΣ
Δημοσιογράφος και μεταφραστής. Έχει συνεργαστεί με πλειάδα εφημερίδων, περιοδικών (τόσο του γενικού όσο και του ειδικού τύπου) και εκδοτικών οίκων και με ειδίκευση στο Ίντερνετ, τις πολεμικές τέχνες και την Ιαπωνία όπου και ζει τα τελευταία χρόνια. Δημοσιογράφος και μεταφραστής. Έχει συνεργαστεί με πλειάδα εφημερίδων, περιοδικών (τόσο του γενικού όσο και του ειδικού τύπου) και εκδοτικών οίκων και με ειδίκευση στο Ίντερνετ, τις πολεμικές τέχνες και την Ιαπωνία όπου και ζει τα τελευταία χρόνια. Από το 2012 μέχρι το 2016 έγραφε την εβδομαδιαία στήλη στο GreeceJapan.com “Γράμματα από έναν αιωρούμενο κόσμο” και το 2020 κυκλοφόρησε το ομότιτλο βιβλίο του. Περισσότερα στη συνέντευξη που είχε δώσει στο GreeceJapan.com.
