Όλοι ξέρουμε τον Χάτσικο, το σκύλο σύμβολο αφοσίωσης και αγάπης. Η Ιστορία έχει ξεχωρίσει επίσης δύο ιαπωνικά σκυλιά, αυτή τη φορά ως παραδείγματα δύναμης και θέλησης για ζωή, όταν επιβίωσαν μόνα τους για 11 μήνες κάτω από εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες στο Νότιο Πόλο.
Ο Τάρο και ο Τζίρο ήταν δύο αδέρφια τριών χρονών ράτσας Χάσκυ (στην Ιαπωνία λέγονται Καράφουτο-κεν 樺太犬) , τα νεότερα από δεκαπέντε σκυλιά για έλκηθρα που συμμετείχαν στην πρώτη ιαπωνική ερευνητική αποστολή στην Ανταρκτική το 1957.
Η αποστολή είχε προγραμματισθεί να αντικατασταθεί το Φεβρουάριο του 1958. Όμως μια ξαφνική και πολύ ισχυρή καταιγίδα έκανε την αποστολή να εκκενώσει άμεσα το Σταθμό με ελικόπτερο αφήνοντας τα σκυλιά αλυσοδεμένα όλα μαζί και με τροφή για μερικές μέρες. Το πλοίο που μετέφερε τους αντικαταστάτες τους κόλλησε στον πάγο και ξεκόλλησε με τη βοήθεια παγοθραυστικού της αμερικανικής ακτοφυλακής. Όμως λόγω των δυσμενών καιρικών συνθηκών δεν μπορούσε να πλησιάσει το Σταθμό και η αποστολή ματαιώθηκε. Γυρίζοντας στην Ιαπωνία η πρώτη αποστολή, δέχθηκε πολλές επικρίσεις που εγκατέλειψε τα σκυλιά όμως όπως εξήγησαν τα μέλη της ήταν αδύνατο να τα πάρουν μαζί τους γιατί θα έβαζαν σε μεγάλο κίνδυνο τις ανθρώπινες ζωές.
Σχεδόν ένα χρόνο μετά, στις 14 Ιανουαρίου 1959, η ερευνητική αποστολή της Ιαπωνίας επέστρεψε στην Ανταρκτική. Από τα δεκαπέντε σκυλιά βρέθηκαν επτά νεκρά, δεμένα ακόμα με τις αλυσίδες. Τα άλλα είχαν καταφέρει να ελευθερωθούν. Προς μεγάλη τους έκπληξη βρήκαν ζωντανούς κοντά στη βάση, τον Τάρο και τον Τζίρο. Τα υπόλοιπα έξι δεν βρέθηκαν ποτέ.
Το Τάρο και ο Τζίρο κατάφεραν να επιβιώσουν για 11 μήνες σε τόσο ακραίες συνθήκες και χωρίς ανθρώπινη υποστήριξη. Μάλιστα, έκπληξη προκάλεσε το γεγονός ότι δεν πείραξαν καθόλου τα σώματα των νεκρών σκυλιών προκειμένου να τραφούν. Επιβίωσαν μαθαίνοντας να κυνηγούν πιγκουίνους και θαλάσσιες φώκιες.
Τα δύο σκυλιά έμειναν μαζί με τη νέα αποστολή στην Ανταρκτική ενώ έγιναν εθνικοί ήρωες. Η ράτσα τους έγινε η πιο δημοφιλής στην Ιαπωνία και μέχρι τη δεκαετία του 90 είχε τη μεγαλύτερη ζήτηση.
Ο Τζίρο απεβίωσε από ασθένεια στην Ανταρκτική το 1960 και ο Τάρο επέστρεψε στη γενέτειρα του στο Σαπόρο όπου έζησε στο Πανεπιστήμιο του Χοκάιντο και πέθανε από γηρατειά το 1970. Και τα δύο σκυλιά είναι ταριχευμένα και εκτίθενται αντίστοιχα στο Εθνικό Μουσείο Φύσης και Επιστημών του Πανεπιστημίου του Τόκιο και σε Μουσείο του Βοτανικού Κήπου του Πανεπιστημίου του Χοκάιντο.
Στην Ιαπωνία έχουν ανεγερθεί διάφορα μνημεία προς τιμήν τους και η ιστορία τους έχει μεταφερθεί στον κινηματογράφο.
Εμείς «συναντήσαμε» τον Τάρο και τον Τζίρο, στο μικρό πάρκο απέναντι από το παλαιό παγοθραυστικό πλοίο «Φούτζι» στο λιμάνι της Ναγκόγια. Το πλοίο συμμετείχε στις ιαπωνικές ερευνητικές αποστολές στην Ανταρκτική μέχρι τα μέσα της δεκαετίας ΄80 (σήμερα είναι μουσείο).
